ایزو 17776

ISO 17776 یک استاندارد بین‌المللی است که فرآیندهای مدیریت خطرات حوادث بزرگ (MA) در طراحی نصب‌های تولید نفت و گاز دریایی را توصیف می‌کند. این استاندارد الزامات و راهنمایی‌هایی را برای توسعه استراتژی‌هایی برای جلوگیری از وقوع حوادث بزرگ و محدود کردن عواقب احتمالی آن‌ها ارائه می‌دهد. همچنین شامل برخی الزامات و راهنمایی‌ها برای مدیریت خطرات حوادث بزرگ در عملیات نیز می‌شود.

تاریخچه ایزو 17776

ISO 17776 در سال ۲۰۰۰ به عنوان یک پروژه جدید توسط کمیته فنی ۶۷ (ISO/TC 67) سازمان بین‌المللی استانداردسازی (ISO) آغاز شد. این کمیته فنی مسئول تهیه استانداردهای بین‌المللی برای صنایع نفت و گاز طبیعی است. زیرکمیته ۶ (ISO/TC 67/SC 6) این کمیته فنی، که به مسائل مربوط به تجهیزات فرآیند، لوله‌کشی، سامانه‌ها و ایمنی مرتبط است، پروژه ISO 17776 را اجرا کرد.

ISO 17776:2002 نسخه اول این استاندارد بود که در سال ۲۰۰۲ منتشر شد. این نسخه بر اساس تجارب صنعت نفت و گاز در طول سال‌های قبل و پس از حادثه پلتفرم پایپر آلفا در سال ۱۹۸۸ در دریای شمال توسعه یافت. پلتفرم پایپر آلفا یک نصب تولید نفت و گاز در دریای شمال بود که در اثر انفجار و آتش‌سوزی به طور کامل تخریب شد و منجر به کشته شدن ۱۶۷ نفر از کارکنان شد.

ISO 17776:2016 نسخه دوم این استاندارد بود که در سال ۲۰۱۶ منتشر شد. این نسخه با هدف به روز رسانی و بهبود محتوا، ساختار و فرآیندهای استاندارد با توجه به تغییرات صورت گرفته در صنعت نفت و گاز طبیعی، به خصوص پس از حادثه سکوی دپ‌واتر هورایزن در سال ۲۰۱۰ در خلیج مکزیک، بازنگری شد. سکوی دپ‌واتر هورایزن یک سکوی حفاری نفت و گاز در خلیج مکزیک بود که در اثر انفجار و آتش‌سوزی به طور کامل تخریب شد و منجر به کشته شدن ۱۱ نفر از کارکنان و ریختن حدود ۴.۹ میلیون بشکه نفت به دریا شد.

ISO 17776:2016 در سال ۲۰۲۲ مورد بازبینی و تایید قرار گرفت و بنابراین نسخه فعلی این استاندارد محسوب می‌شود.

کاربرد ایزو 17776

ISO 17776 برای طراحی ساختارهای ثابت دریایی و سامانه‌های شناور برای تولید، ذخیره‌سازی و بارگیری نفت و گاز طبیعی قابل استفاده است. این استاندارد شامل تمام خطرات حوادث بزرگ قابل تصور است که ممکن است تأثیر مادی بر روی افراد، محیط زیست و دارایی‌ها داشته باشند. این استاندارد برای پروژه‌های بزرگ و جدید که برای توسعه نصب‌های دریایی جدید انجام می‌شوند، مناسب است. با این حال، اصول آن همچنین برای پروژه‌های کوچک یا ساده یا تغییرات طراحی در نصب‌های موجود نیز قابل اجرا هستند و ممکن است برای تاسیسات تولید خشک نیز مرتبط باشند.

ISO 17776 به سکوهای حفاری دریایی که در این استاندارد تعریف شده‌اند، کاربرد ندارد، اگرچه بسیاری از اصول آن را می‌توان به عنوان راهنما استفاده کرد. طراحی تاسیسات زیر دریایی نیز از دامنه این استاندارد خارج است، اگرچه اثرات سکوهای حفاری و تاسیسات زیر دریایی را در صورتی که منجر به حوادث بزرگ شوند، در نظر می‌گیرد. این استاندارد شامل ساخت، راه‌اندازی، تسلیم یا خطرات امنیت مربوط به نصب‌های دریایی نمی‌شود.

وظيفه ایزو 17776

وظيفه ISO 17776 اين است كه فرآيندهايي را بيان كند كه بايد در طول فاز طراحي يك نصب جديد دريايي پيروي شود تا خطرات حوادث بزرگ كاهش يابند يا كنترل شوند. اين فرآيندها شامل:

تعيين الزامات عملكردي
انتخاب و بهينه‌سازي مفهوم
تعيين خطرات حوادث بزرگ
اجراي ارزيابي خطروپذيري

نحوه پیاده سازی iso 17776

برای پیاده سازی این استاندارد، لازم است که چهار مرحله زیر را طی کنید:

اسکرینینگ و انتخاب مفهوم: در این مرحله، هدف از طراحی، نیازهای عملکردی و خطرات حوادث سنگین شناسایی و ارزیابی می شوند. سپس مفاهیم مختلف طراحی با توجه به کاهش خطرات حوادث سنگین مقایسه و انتخاب می شوند .
تعریف و بهینه سازی مفهوم: در این مرحله، جزئیات طراحی مفهوم انتخاب شده تکمیل و بهبود می یابند. همچنین روش های تجزیه و تحلیل خطر و اثرات حوادث سنگین (HAZID)، تجزیه و تحلیل خطر و شناسایی راه حل های کنترل (HAZOP)، تجزیه و تحلیل علت و عواقب حادثه (FMEA)، تجزیه و تحلیل علت و عواقب حادثه (FTA)، تجزیه و تحلیل خطر جامع (QRA) و دستورالعمل های طراحی برای کاهش خطرات حوادث سنگین (ALARP) به کار گرفته می شوند .
طراحی جزئی: در این مرحله، جزئیات فنی، بازبینی طراحی، بازبینی خطرات حوادث سنگین، بازبینی عملکرد سامانه های کنترل حوادث سنگین، بازبینی پذیرش پروژه

موارد مرتبط:

خانه ; Microsoft Dynamic ، ERP ، برنامه ریزی تولید . برنامه ریزی عملیات و زمان سنجی ،زمان سنجی . چالش زمان سنجی ، اهمیت تولید مبتنی بر PPC ، عوامل موثر در برنامه ریزی تولید ، TQM چیست ، EFQM چیست ، 6 سیگما